In België en in Vlaanderen waren de jaren negentig een woelig decennium. Crisissen volgden elkaar op. Tijdens dat 'schandalige decennium' groeide ons land uit tot een van de meest wantrouwige van Europa. De politiek en de overheid werd zelfs alle vertrouwen ontzegd. Het publieke debat schrijft dat wantrouwen toe aan falende instellingen, blunderende beleidsverantwoordelijken en ongevoelige politici en de oorzaak wordt bij de schandalen zelf gelegd. Klopt die diagnose? In dit boek bekijken de auteurs de resultaten van binnen- en buitenlands onderzoek. Zij brengen de evolutie van het vertrouwen in Europa tussen 1980 en 2000 in kaart en analyseren grondig de resultaten van een zevental Vlaamse onderzoeken. Daaruit besluiten ze dat de vertrouwenscrisis niet alleen de politiek en de overheid treft, maar, in meerdere of mindere mate, alle instellingen aanvreet. Bovendien onderzoeken ze waarom bepaalde instellingen veel en andere weinig of geen vertrouwen genieten en speuren ze naar de diepere oorzaken van het groeiende wantrouwen. Telkens geven ze klare en duidelijke, maar ook heel verrassende antwoorden op de gestelde vragen. Dit boek zal het debat over de vertrouwenscrisis ongetwijfeld verdiepen en in nieuwe banen leiden.